جشن بزرگ کریمانه (1)

بسم رب الحسن سلام الله علیه

اسم این ماه فقط یک رمضان بود همین 

حسن ع آمد به جهان و رمضان گشت "کریم"

وبلاگ کریمانه با یاری از ساحت مقدس کریم اهل بیت، 
فرزند ارشد حضرت کوثر و مولا امیر، امام مجتبی علیه السلام برگزار می کند:

 مسابقه  ماه  شب پانزدهم

***** برای اولین بار در فضای مجازی *****

***** یک اتفاق بی نظیر .... یک گردهمایی با شکوه *****

دلنوشته های امام حسنی و خاطرات کریمانه خودتون رو با "کریمانه" به اشتراک بذارید.

شرایط:

* خاطرات شما تنها می تواند شامل توسل، ارتباط قلبی و هر نوع اتفاق خوشایند مرتبط با این امام بزرگوار باشد.

*دلنوشته ها می توانند خطاب به ساحت امام حسن مجتبی علیه السلام باشند.

* دلنوشته های حاوی مفاهیم و موضوعات روز اجتماعی، تربیتی، سیاسی، فرهنگی و اقتصادی، در اولویت داوری قرار خواهند گرفت.

* هرچه قلم خاطرات یا دلنوشته ها در ضمن ادبی بودن، شیواتر و روان تر باشد، از امتیاز بیشتری برخوردار خواهد بود.

* کمیت در حجم دلنوشته ها تاثیری ندارد.

* طبعا هرگونه زیبایی، تزیین و آراستگی برگه یا صفحه الکترونیکی ارسالی در داوری موثر خواهد بود.

* هر وبلاگ، یک شرکت کننده محسوب خواهد شد و شرکت کنندگانی که وبلاگ ندارند، به جای آدرس وبلاگ، شماره تماس خود را قرار می دهند. لذا از طریق دیگری، امکان شرکت در مسابقه وجود ندارد.

* بدیهی است تنها تا زمان اعلام شده، امکان ارسال تصویر یا متن دلنوشته و خاطرات وجود دارد.

هدایا: 

نفر اول: مبلغ 500000 ریال هدیه نقدی + دعوت به حضور در اردوی جهادی تابستان + چاپ دلنوشته در نشریه

****************************************************************

نفر دوم: مبلغ 400000 ریال هدیه نقدی + دعوت به حضور در اردوی جهادی تابستان

***************************************

نفر سوم: مبلغ 300000 ریال هدیه نقدی + چاپ دلنوشته در نشریه

***************************************

نفر چهارم: مبلغ 200000 ریال هدیه نقدی + تابلوی هنری منقش به نام امام حسن علیه السلام

***************************************

نفر پنجم: مبلغ 150000 ریال هدیه نقدی 

***************************************

همچنین به تمامی شرکت کنندگان نیز هدیه مادی و معنوی اهدا خواهد گردید.

در آستانه رمضان 95 به عزیزترین های خودتون، پیشنهاد فرصت خلوت با امام غریبان عالم رو هدیه بدید.

فقط تا شب پانزدهم ماه مبارک رمضان فرصت شرکت در مسابقه باقی خواهد بود.

هرگونه سوالی درمورد مسابقه ماه شب پانزدهم دارید، در کامنت ها در خدمتم.

-----------------------------------------------------------

عشق نوشت: روزی آب و سفره ی نان منی حسن ع / ماه مبارک رمضان منی حسن ع 

به توان مسجد!

مسجد، واژه غریبی است ...

در این غربت همین بس که مهم ترین مرکز رشد و پادگان اجتماعی عصر رسول خدا امروز تبدیل به محل تجمع سالخوردگان شده است و بیش از نیمی از اهالی ثابت مساجد را میانسالان ما تشکیل می دهند.

روزی در مکانی دنج و زمانی وسیع، توفیق صحبت با استاد قرائتی را داشتم. از ایشان درباره‌ی دست کم گرفتن ظرفیت های بی نظیر مساجد گله کردم و راهکارها و ایده هایی را مطرح کردم:

- بنای مساجد در مرکز پارک ها باشد. کودکان خانواده نیم ساعت قبل نماز از امکانات بازی استفاده کنند و بعد به عنوان تشکر از خدا با روی خوش میهمان مسجد شوند.

- در مساجد مجلس ترحیم گرفته می شود! مسجد محل یادآوری غصه هاست یا بشارت بخش شادی ها؟

- در شب های مناسبت عید اهل بیت، از پدرها و مادرها بخواهیم جایزه مورد علاقه فرزندشان را در برابر دیدگان ملت، به ایشان اهدا کنند.

- روحانیت محل، اسامی موفق ترین های علمی مدرسه در محل را از مدیر شان بگیرد و بعد از نماز به همراه چندی از محبوب ترها، به منزل اش بروند و از طرف مسجد به او هدیه بدهند.

- ائمه جماعات نام کوچک نوجوانان و جوانان مسجد را بدانند و برای خروج از فضای امام و مامومی، ایشان را صمیمانه خطاب کنند.

- ائمه جماعات از فضای ورزش و نشاط روزانه در کنار اهالی مسجد و در جایی خارج از محیط مسجد محروم نمانند.

- ائمه جماعات در محیط پارک یا آسفالت زمین فوتبال یا چمن بیرون شهرها، برای مردم محل منبر بروند.

- جُنگ های خانوادگی، تعریف خاطرات شیرین مسافرت ها و مسابقات سالم تحت عنوان "لطفا لبخند بزنید" هرروز بعد از نماز صبح جهت احیای تایم بین الطلوعین در خانواده ها.

- درخواست بیان یک نکته اخلاقی و یک صحبت کوتاه از کسبه ی مساجد مابین نماز ظهر و عصر.

- تشکیل هیات نوجوانان و تکیه بر اجرای نمایش تعزیه خوانی در میان جوانان.

- مسئولیت دادن به کوچکترهای مسجد. از مکبر یا موذن بودن تا چوب پر بدست گرفتن برای هدایت نمازگزاران و نظافت روزانه.

- حرکت دسته جمعی اهالی و امام جماعت در نماز جمعه و راهپیمایی در سطح شهر برای امر به معروف عملی بدون زبان.

- میزبانی جلسات هفتگی بانوان مسجدی با موضوع بیان تجربیات زندگی به یکدیگر.

خوشبختانه ایشان هم عمیقا گوش سپردند و استقبال فراوان کردند.

معتقدم باید ظرفیت های عمومی را به توان مسجد برسانیم. 

جای روحانیت خوش ذوق، بانمک و مردمی در بدنه ی مساجد کشور خالی است.

بنظرم باید خوشی های مردم گرد مسجد و اماکن مذهبی باشد تا ملت، تغذیه روحیه شاد خود را مدیون و مرهون خداوند بدانند.

مساجد، نعمت های ناشناخته ما هستند. قدر داشته هایمان را اگر ندانیم، دیگران از نداشته هایشان، قدر و منزلت خواهند ساخت.

---------------------------------------------

* عشق نوشت: چون طفل که از خوردن داروست پریشان / با دوسـت پریشانم و بی‌دوسـت پریشان

نخل طلای هنر ایرانی

همزمان با جشن میلاد حضرت موعود، اتفاق خجسته ای برای سینمای ایران رخ داد و فیلم «فروشنده» با کسب عنوان بهترین فیلمنامه و هنرنمایی بهترین بازیگر مرد جشنواره یعنی آقا سید شهاب الدین حسینی؛ این هنرمند دوست داشتنی در جشنواره معتبر «کن» درخشید.

تردیدی نیست که برای کسب اعتبار، در جشنواره های خارجی باید در معیار و مقیاس صاحبان جشنواره فیلم ساخت. حتی اگر چنین تصور نشود که پشت صحنه اغراض مریض سیاسی وجود داشته است. 

اما در این نوشتار می خواهم کمی دیدمان را تغییر دهیم.

چرا تا صحبت از جشنواره های جهانی مثل گلدن، کن یا اسکار می شود، مفهوم سیاست را به اوج معنای کثیف و منفور آن می بریم و فریاد می زنیم همه چیز سیاسی است و مرگ بر اسرائیل؟ اما وقتی صحبت از جشنواره های داخلی مثل فجر می شود، با این همه رذالت فرهنگی آشکار و نهان، نوای گل و بلبل و عندلیب همه جا فراگیر می شود و نمی گوییم مرگ بر خائن؟

اینکه هر جشنواره ای مناسبات فکری خود را دارد، امری است طبیعی و صد البته ضروری. اما آیا هر نوع ورود به پازل طراحان جشنواره های جهانی، لزوما پذیرش تمام افکار و آرای برگزارکنندگان آن و حامیان آن است؟

 

به صراحت معتقدم نباید چشم سینمای ما به دست آن ها باشد. اما بپذیریم «کن» جشنواره معتبر و موثری است؛ چه دوست داشته باشیم چه نداشته باشیم. کار تحلیل رسانه با انکار قدرت جهانی و پالس سنجی سیاسی جلو نمی رود.

هیچ وقت نباید اجازه داد قداست "هنر" فدای سیاست شود. کدام فیلم برگزیده در تاریخ جشنواره های خارجی، جایزه گرفته است که از لحاظ هنری و ساخت سینمایی غیر ارزنده بوده است؟ طبعا رویکردهای سیاسی نزدیک به آرای جشنواره هم مثل هر جای دیگری در جهان، در داوری دخیل می باشد.

اهالی سینما بخاطر دارند سال 91 فیلم فرانسوی «Artist» در یک شگفتی، پنج جایزه جهانی را در یک سال به خود اختصاص داد. ماجرای یک ستاره سینمای صامت که با ورود صدا به سینما همه چیز خود را از دست می‌دهد. این ستاره سینما، باعث ورود جوانی به دنیای سینما می شود که بعدها به اوج شهرت می رسد. اما زمانیکه دیگر خبری از ستاره افول کرده سینمای صامت نیست. پس با تمام وجود برای احیای دوباره او می کوشد. لابد این هم سیاسی است!

پیام ضمنی آثار ارسالی به جشنواره های خارجی، "جهانی اندیشیدن" است. به عبارت دیگر، تمام فیلم ها، جامعه آزاد را به تصویر می کشند و به همین دلیل، طبیعتا درون مایه اعتراضی دارند و این، اصلا به معنای "سیاه نمایی" نیست.

اگر زبان رسانه را بدانیم، نه یک برش از اجتماع مان را سیاه نمایی ترجمه خواهیم کرد و نه حضور یک فیلم از صدها فیلم ایرانی ارسالی به این جشنواره ها را تنها معرف و نماینده ی فرهنگ ملی خواهیم دانست. 

معتقدم به استقبال حوادث برویم و از آن ها فرصت بسازیم. همین تریبون کوتاه برای شروع صحبت های بهترین بازیگرد جهان: "الهی شکر"، یاد نعمت پدر و تقدیم جایزه جهانی خود به مردم سرزمین ایران. اصلا همین فارسی صحبت کردن بازیگر ایرانی در جشن. این ها چیز کمی است؟ هرگز. 

بزرگ ترین هنرمند کسی است که هر پازل طراحی شده را در خدمت آرای خود به کار گیرد.

نخل طلای هنر ایرانی، نباید موجبات هول حلیم و افتادن در دیگ را فراهم کند. همانگونه که نباید تحقیر گشته و بی ارزش قلمداد شود.

-------------------------------------------

* عشق نوشت: من که اصرار ندارم، تو خودت مختاری / یا نرو، یا که بمان، یا نگهت میدارم!