استغفار ...

و خدا میداند ..

ما راضی به زجر دیدن تو نیستیم ... 

پشیمانم از دعاهایی که با سوز دل و اشک مداوم "فقط" برای دل خودم کردم

آنقدر اشک ریختم برای شفایت که نه خدا دستم را رد کرد و نه تقدیرش را قضا ...

در این میان فقط تویی که اذیت میشوی ... استاد! 

اگر من دعا برای دل خودم کردم ، استغفار میکنم ... 

خدایا! بنده ی گناهکارت را می بخشی؟

من شفای استادم را برای خودم خواسته بودم ... 

نه برای تو ... ای رب العالمین ...

من حال بچه ای خردسال دارم که اماده هر تنبیه پدر شده ...

استادم را به خودت و تدبیرت سپردم ...

ای بهترین دانای شنوا ...

شوخی تلخ

تو و کمای عمیق...؟

تو و احتمال مرگ مغزی ؟

تو و هوشیاری ده درصد ... ؟

قدیم تر شوخی کردن هم رسم و رسومی داشت. 

کسی بی مقدمه اخبار را به قلب های خسته تفویض نمیکرد!

هر روزنامه نگاری اندازه دهانش لقمه بر میداشت !

خبر سکته مغزی و قطع امید کامل استاد بزرگ اخلاق از دهان آغشته به دود سیگارهای ممتد یک خبرنگار شایعه نمیشد..

حال وخیم عزیز دل این مردم بازیچه نون دراوردن هر بی سر وپایی نمیشد ...

نمیدانم این چه بازی ناگهانی و ناجوانمردانه ای بود که آغاز شد ...

خدایا مذاق من به شوخی های تلخ واکنش نشان میدهد...

برای خلق خودت هم که شده کاری برایم کن...

ای عالم بزرگ!

مثل درخت تازه‌نشانده، جوان بمان         دور از هجوم و حمله باد خزان بمان

طبع بهاری تو، زمستان ندیده است       ای باغ پر شکوفه! همیشه جوان بمان

برگشته‌ای دوباره به پنجاه سالگی        هشتاد و چند سال دگر هم‌چنان بمان

از عالِم بزرگ پُر است آن جهان، بس است    ای عالم بزرگ! تو در این جهان بمان

روی زمین فرشته شدن کار مشکلی‌ست    ای بهتر از ملائک هفت آسمان! بمان

اسفند دود می‌کندت عشق، هر سحر      از چشم‌زخم مدعیان در امان بمان ...

و من به حمد شفا اعتقاد دارم ...

بخوان دعای فرج را، دعا اثر دارد      دعا کبوتر عشق است و بال و پر دارد

پدر ما ...

ای به فدای چشم تو ...

تا تو نگاه می کنی کار من آه کردن است ... 

جان به فدای چشم تو این چه نگاه کردن است ...؟

عشق من "آیت الله"

هیچکس راضی به رفتن تو نیست ... 

سینه ام درد میکند ... 

نگذار برای بودنت استدلال بیاورم ... تو فلسفه حیات منی ... تو منطق چارچوب های ذهنی من شدی ...

من در معادله هایم اگر از تو اسمی نمی برم چون قانون صحت همه این معادله ها قدر متیقن ظهور و حضور توست ...

من اگر زیاد مزاحمت نمیشدم برای این بود که هیچ وقت گرمای تکیه گاهی چون تو اجازه نمیداد به سرمای نبودنت فکر کرد ...

به اندازه یک دنیا از اینکه بودی ممنونتم و به اندازه همه ی دنیاها ممنون میشم اگر بمونی ...

------------------------------

همه لحظات من اندازه یک روز تبعید به سلول انفرادی میگذرد وقتی استاد اخلاقم روی تخت بیمارستان بیصدا با فرشته مرگ دست وپنجه نرم میکند...