ای عالم بزرگ!

مثل درخت تازه‌نشانده، جوان بمان         دور از هجوم و حمله باد خزان بمان

طبع بهاری تو، زمستان ندیده است       ای باغ پر شکوفه! همیشه جوان بمان

برگشته‌ای دوباره به پنجاه سالگی        هشتاد و چند سال دگر هم‌چنان بمان

از عالِم بزرگ پُر است آن جهان، بس است    ای عالم بزرگ! تو در این جهان بمان

روی زمین فرشته شدن کار مشکلی‌ست    ای بهتر از ملائک هفت آسمان! بمان

اسفند دود می‌کندت عشق، هر سحر      از چشم‌زخم مدعیان در امان بمان ...