جهادی نوشت (42)

لبخند آباد!

از زمانی که به دنیای تو عادت کردم                             به تو اندازه خورشید حسادت کردم 

هرکجا رفتم و هر جا که درختی دیدم                          از تو و سادگی عشق روایـــت کردم 

یاس و نرگس همه از چشم تو پیدا می‌شد                    زیــن جهت بود که ابراز ارادت کردم 

تو که لبخند زدی از ته دل، فهمیدم                                شرط مکتوب خدا را رعایت کردم 

رنج و محرومیت‌ات بازی الفاظ بد است                            بخدا در دلم احساس خجالت کردم 

عطش و داغی صحرای دِه‌ات باعث شد                         من بیدل هوس فیض شهادت کردم 

حین خدمت به نگاهت، سحری، با حسرت                  "کربلای حسن فاطمه" را سیر، زیارت کردم...

------------------------------------------

* عشق نوشت: گفتی بخند، گریه بماند برای بعد / در من چه اشک‌ها که پس‌انداز می‌شود!