... تا اسلام (1)

در زمان خلافت و زمامداری امام على (ع) در کوفه، زره آن حضرت گم شد. پس از چندى نزد مردی مسیحى (یا یهودی) پیدا شد. علی (ع) به او فرمود: این زره برای من است، ولی آن مرد انکار کرد و گفت: زره در دست من است، شما که ادعا می‌کنید باید دلیل بیاورید.

امام على (ع)  او را به محضر قاضى برد و اقامه دعوى کرد که این زره از آن من است، نه آن را فروخته ام و نه به کسى بخشیده ام و اکنون آن را در نزد این مرد یافته ام . شریح، قاضى دادگاه، به آن مرد گفت: خلیفه ادعاى خود را اظهار کرد، تو چه مى گویى؟ او گفت : این زره مال خود من است و در عین حال، گفته مقام خلافت (امیر المؤمنین) را تکذیب نمى کنم [ممکن است خلیفه اشتباه کرده باشد].

قاضى رو به امام(ع) کرده و عرضه داشت: شما مدّعى هستید و این شخص منکر است، به همین جهت، ارائه شاهد بر عهده شماست.

على(ع) خندید و فرمود: قاضى راست مى گوید، اکنون باید شاهد آورم، ولى من شاهدی ندارم.

قاضى روى این اصل که مدّعى شاهد ندارد، به نفع مسیحى (یا یهودی) حکم کرد و او هم زره را برداشت و روانه شد .

ولى مرد مسیحى که خود بهتر مى دانست زره برای چه کسى است، پس از آنکه چند قدم برداشت، برگشت و گفت: این طرز حکومت و رفتار از نوع رفتارهاى بشر عادى نیست، از نوع حکومت انبیاست سپس اسلام آورد و اقرار کرد که زره برای على (ع) است. آنگاه حضرت علی (ع) از اسلام آوردن او خوشحال شد و زره را به او هدیه داد. طولى نکشید که او با شوق و ایمان در زیر پرچم على (ع) و به همراه او با خوارج در جنگ نهروان جنگید. (بحارالانوار، ج34، ص 316)

امیرالمومنین، خود قاضی‌ترین مرد دادگاه زمان‌هاست. اما برای اینکه به تاریخ، بفهماند عدالت علوی چیست و چگونه باید مردم را در خدمت آرمان انقلاب درآورد، خود را در محضر دادگاه می‌آورد! برای او مهم است که حقیقتاً حقوق اقلیت را در برابر مردم احیا کند وگرنه برای کسی چون او، بازپس گرفتن یک زره، دردسری ندارد! برای او مهم است که حکومت علوی در آینده بداند که اول باید از خود شروع کند و با وا رسی خود و شفاف سازی وضعیت خود در دادگاه، مردم را پای انقلاب و اسلام ناب، ماندگار سازد.

از حد اعلای حکومت اسلامی کشور که شروع کنیم، پرونده رهبری نظام، به اذعان دوست و دشمن، آشنا و بیگانه، چپی و راستی و خداپرست و لائیک، پاک پاک است. اما پایین‌تر که می‌آییم، خیلی از مسئولین درجه یک و دو هستند که باید پایشان به دادگاه باز شود تا پاسخگوی خیلی چیزها باشند. 

روحیه انقلابی‌گری مردم در همین تبعیض‌ها و ناعدالتی‌هاست که می‌خشکد. امروز بزرگترین اختلاس‌ها و دزدی‌ها در راس مسئولین حکومت رخ می‌دهد اما مجرم و مقصر، کسی است که این ظلم‌ها را فریاد کند، رسانه‌ای است که نگران آبروی ریخته اسلام و انقلاب شود و مردم بدون رانتی است که بخواهند بالای چشم این افراد را ابرو خطاب کنند!

------------------------------------------

عشق نوشت: جدا کردند آدم‌ها مرا از تو، تو را از من / تو دریایی و من، ساحل، نخواهی شد جدا از من ...