جهادی نوشت (33)
يكشنبه, ۴ مهر ۱۳۹۵، ۰۸:۰۰ ب.ظ
اردوی جهادی تابستانه (5)
یه بشکه ی بزرگ بود که برای آب کردن و استفاده ازش جهت شستشوی دست، اورده بودیم جلوی خونه‌ی در حال ساخت. اما کم کم نقش های دیگه ای پیدا کرد. 
مثلا بچه ها، ماشین اسباب بازی شون رو مینداختن توش و مثل قایق باهاش میکردن. یکی دیگه عروسک کوچیکش رو سوار اون قایق میکرد و بقیه هم برای امور مهمی مثل بررسی امکان خلقت انسانی در رسوندن کف دست به انتهای بشکه مسابقه می دادند! 
مثلا بچه ها، ماشین اسباب بازی شون رو مینداختن توش و مثل قایق باهاش میکردن. یکی دیگه عروسک کوچیکش رو سوار اون قایق میکرد و بقیه هم برای امور مهمی مثل بررسی امکان خلقت انسانی در رسوندن کف دست به انتهای بشکه مسابقه می دادند! 
اما همین بودن کنار بچه ها، واقعا برکت کار بود.
آره! سخت بود کنترل شون. یه بار حسین شش ساله رو به قصد تنبیه گرفته بودم و تا مرز انداختن توی بشکه بردمش! 
به مامانش هم گفته بودم اگه میخواد بیاد اینجا بلوک زیر پای بچه ها رو خراب کنه و همه از اون بالا سقوط کنیم پایین، راحت یک کلام بیاد بگه خب. چرا اینقدر تلاش مذبوحانه!؟ 
به مامانش هم گفته بودم اگه میخواد بیاد اینجا بلوک زیر پای بچه ها رو خراب کنه و همه از اون بالا سقوط کنیم پایین، راحت یک کلام بیاد بگه خب. چرا اینقدر تلاش مذبوحانه!؟ اما عصر همون روز، اتفاق خوبی افتاد. بارها میشد دلم هوس چایی میکرد ولی چون همه جمع نمیشدیم، از کیسه ام میرفت. 
تا اینکه بالاخره یه روز، یک دوست نازنین، دعوتم کرد به یک چای دو نفره‌ی خوش طعم و ماندگار که قبلش، برای یکی از مشکلاتش کلی دعا برداشته بودیم و حالا روزهای حل شدن اون مشکل بود.
تا اینکه بالاخره یه روز، یک دوست نازنین، دعوتم کرد به یک چای دو نفره‌ی خوش طعم و ماندگار که قبلش، برای یکی از مشکلاتش کلی دعا برداشته بودیم و حالا روزهای حل شدن اون مشکل بود.
اما اون سمت ماجرای ساخت خونه، ایام ولادت امام هشتم بود و گروه خواهران، شدیدا در حال فعالیت برای فراهم سازی مقدمات جشن. 
جدا از تمرین هشت نفره‌ی بچه های گروه سرود امام حسن مجتبی که مداحی یا ابالحسن یارضا رو کار میکردن، با کوله باری از ذوق و سلیقه، دخترا جمع شدن و مشغول نقاشی پرچم های «یارضا» شدن. پایین هر پرچم، یک شماره نوشته بودیم از یک تا 140. اون وقت توی جشن باید همه، پرچم هاشون رو نگه میداشتن تا موقع قرعه کشی، اگه عددشون بین هشت عدد انتخابی بود، بیان و جایزه عیدی بگیرن. 
کنار هم گذاشتن این همه پرچم که به کمک خود بچه ها تزیین و آماده شده بود، صحنه ی قشنگی رو خلق کرده بود.
روستا، در کنار ساخت و ساز عمرانی، مشغول یک ساخت و ساز فرهنگی هم بود. 
چیزی که همیشه توی هر اردو بهش عمیقا معتقد و پایبندیم که اردوی عمرانی صرف، اثر لازم رو نداره.
چیزی که همیشه توی هر اردو بهش عمیقا معتقد و پایبندیم که اردوی عمرانی صرف، اثر لازم رو نداره.قرار شد جشن میلاد رو بلافاصله بعد از تموم شدن کار خونه برگزار کنیم. همه در انتظار جشن بودند و در حال کمک به اتمام خونه.
ادامه دارد ...
---------------------------------------------
* عشق نوشت: دنیاست خاک و هیچ ندارم به غیر دوست / دنیا سوای نامِ « حسن (ع) » دل بریدنی است ...
- ۹۵/۰۷/۰۴
- ۸۲۵ نمایش
