اربعین نوشت (17)

متبرک مثل خاک!

پیاده روی از نجف تا کربلا، مانند دراز کشیدن روی ابرهاست.

آدم را هوایی می‌کند که خودش را در لحظات ناب این مسیر، رها کند و به دست بوی سیب‌اش بسپارد.

نشسته بودم روی یک صندلی نیمه شکسته که با آن همه مبل و صندلی بین راه، دیگر به چشم زائری نمی‌آمد.

قرآنم را باز کردم. صفحه ای را به نیابت از شهدای مدافع حرم با لحن روضه، خواندم و بارانی شدم.

آیات که تمام شد، بانوی پریشانی را دیدم که انگار زیر پای زوار، دنبال گنجی گران‌قیمت بود.

جوان عراقی با جاروی دستی کوچکش، گرد و خاک مسیر رفت و آمد را تمیز و با احترام به گوشه ای جمع می‌کرد.

بانو به محض دیدن این صحنه، همچون کسی که طلا و جواهراتش را پیدا کرده، به زحمت خودش را به خاک‌ها رساند.

مشتی خاک برداشت؛ در انتهای پارچه ای سبز رنگ و منقش به نام "حسین" پیچید.

به چشم می‌کشید و روی قلب می‌گذاشت. زمزمه می‌کرد و بی‌هوا می‌بوسید. 

احساسم این بود که او خوب می‌داند خاک پای زائران بین راه، چیزی متفاوت از حتی خاک خود حرم است.

از جوان عراقی پرسیدم که با این خاک‌ها چه می‌کند؟ 

گفت: "از حالا برای سال بعد، شالیزار برنج‌های موکب‌مان را با این خاک، متبرک می‌کنیم."

صندلی نیمه شکسته، حکایت فهم نیمه شکسته‌‌ی من از یک عاشقی عطرآگین بود.

-------------------------------------

* عشق نوشت: ما با حسن(ع) به عشق حسین(ع) آشنا شدیم / ما از مدینه راهی کرب و بلا شدیم ...

اربعین نوشت (16)

آب حیات 

من نمی‌دانم. 

شاید چشمان تو اجر "سِقایت" را درک کرده باشد.

شاید تو با همین سن وسال، بهتر از امثال من، فهمیده باشی که سیراب کردن، چقدر زیباست.

تو نخوانده و ندانسته، عمل می‌کنی به آنچه که خیلی‌ها خوانده و دانسته، هنوز عمل نکرده اند. 

مگر ممکن است تو با این سن و سال، شنیده باشی که پیامبر خدا، به مردی که تقاضای بهشت داشت، 

فرمود: مَشکی نو بخر، آنقدر با آن، مردم را سیراب کن تا مشک پاره شود. آن روز بهشتی خواهی بود. 

آب، روشنایی است و آب دادن، چراغانی کردن.

و این، یعنی تو با دستان کوچکت، مسیر زائران امام را ریسه می‌بندی! 

چه بسا خیلی‌ها مثل من، وقتی به هوای یک جرعه آب ساده به سمت تو آمدند، 

ناگهان ترکشی بر دل‌شان نشست و مسیر روضه، کام‌شان را آتش زد: "فذَکر عَطشَ الحُسَینِ علیه السلام ..."

آن وقت، نه فقط  آب حیات داده ای به پیادگان اربعینی حضرت زینب (سلام الله علیها)، که بی شک،

چشمان خیس سکینه(س) را التیام داده ای،

کام تشنه‌ی علی اکبر(ع) را خنک کرده ای،

جگر ماه بنی هاشم را جلا بخشیده ای و 

سفیدی گلوی علی اصغر(ع) را بوسیده ای.

--------------------------------------

* عشق نوشت: رحمت الله به زوّار قتیل العبرات / هرکسی کرد هوس، چایی موکب، صلوات ...

اربعین نوشت (15)

بوی سیب 

شاید وقتی قرار ازلی خلقت بر این شد که بوی "سیب" از محل شهادت امام بیاید،

تمام میوه های خلقت آرزو می‌کردند سیب باشند.

"سیب" هم بو دارد.

هم طعم دارد. 

هم زیبایی دارد و هم یک پیام.

مخصوصا آنجا که از جایی جز آنجا که باید، برسد.

بوی "سیب"، یک فرصت تلویحی آشکار است برای دریافت یک جواب.

جواب هرکس به تناسب زندگی او، خاص است و متفاوت.

بوی سیب‌های زندگی من، سرخ است و خوشمزه.

ملس است و دلبری. ساده است و شیرین.

تک و تنهاست ولی همیشه همراه.

راستی! این محرّم ببین.

بوی سیب تو چه شکلی است؟

------------------------------------------

* عشق نوشت: گودال قتلگاه پر از بوی سیب بود / تنهاتر از مسیح کسی بر صلیب بود 

یک دشت سیب سرخ به چیدن رسیده بود / باغ شهادتش به رسیدن رسیده بود ...