اربعین نوشت (6)

بگذارید حرف آخر را همین اول بگویم: کسی که زیارت اربعین را درک نکرده باشد، بخشی از معارف ناب حسینی را هیچ‌گاه درک نمی‌کند. 

به راستی اربعین میعاد گاه است. باید حداقل یکبار در این میعادگاه بزرگ حضور بیابی تا معنای ایمان را درک کنی و مصداق ایمان را متجلی (علامات المومن خمس... و زیارت الاربعین...).

باور کنید اگر فرصت حضور در این میعادگاه را بیابید، به راحتی متوجه می‌شوید که چرا باید تنها به زائرین اربعین گفت «مومن». اصلا ایمان یعنی چه؟ ایمان یعنی باور عمیق خدا و اولیای او. و کجا بهتر از اربعین می‌توانی خدا را احساس کنی و عظمت کشتی نجات او را درک کنی؟ 

اصلا گویا خود اهل‌بیت علیهم السلام چنین طراحی کرده‌اند که در ایام اربعین نبض زمین و زمان در مسیر نجف تا کربلا بزند.

و تو به روشنی می‌بینی که اینجا قلب زمین زیر پای زائرانی که بیشترشان به دلیل گرفتگی یاکوفتگی عضلات به سختی گام بر می‌دارند، با تواضع و احترام می تپد.

با احترام به شهید علمدار، برای بهترین دوستان تون، آرزوی شهادت " در زیارت اربعین " رو کنید.

---------------------------------------------

* میگفت برو ببین کجا کدوم دل شکسته ای با نفس حق اش برای تو از ته قلب ، خادمی زائرای حضرت زینب سلام الله علیها زیارت اربعین رو آرزو کرده که امسال ، متفاوت ترین کربلای اربعین زندگی ات رو تجربه کردی.

** هرکس سفارشی کرد ، انجام شد. امسال ، سحر اربعین ، بین الحرمین برای "صمیمانه های کریمانه" دعا کردم.

*** ممنون و شرمنده از نگرانی های برادرانه و خواهرانه تون. کامنت های عمومی و خصوصی ، فقط بار شرمندگی سوره کوثر رو بیش از پیش کرد و بس.

**** عشق نوشت: از زائران مشهد و زوار اربعین / باید سوال کرد که حالا غریب کیست؟ یا امام حسن ع.

اربعین نوشت (5)

  سلام بر " آیات " خدا   

هرچقدر هم سوژه های مسیر زیاد باشد ، 

محال است تو با آن سِت یکدست صورتی ات ، از چشم و ابرو هایی که عرق شرمندگی دعوت ارباب را بر روی دوش خود تحمل می کنند ، مغفول و نادیده بمانی.

بگذار مادرت در پاسخ عده ای نابینا، اسمت را بلند بگوید: « آیات!»

اما تو نیازی به معرفی نداری. آیینه ای و با سکوت خواستنی ِ منحصر به چشمانت ، همه مان را برخلاف برهان های فلسفی، این بار از معلول رسانده ای به علت! بی شک آیات و نشانه ها فقط برای خداست و نه هیچکس.

مانده ام آیات! تو در میان این همه آیه ی غربت و مظلومیت که بر مسیر نقش بسته است، چه زیبا آیه های قرآن ِ روی نیزه را می خوانی:" أم حسِبتَ أنّ أصحابَ الکهفِ و الرّقیمِ کانوا من ءایاتنا عجباً "

تا میان من و تو مکالمه ای نشده است ، دوربین ها و چشمان کنجکاو در خواب اند. اما همین که با گونه های سرخ شده و چشم های پرحرف ات ، منت بر سر لنز های وا مانده ام میگذاری تا این چنین با معصومیت کودکانه ات شگفتی خلق کنی ، زوار دورت حلقه می زنند و گفتگوی ما را به تماشا می نشینند. اما در بُهت جمع، تو غریبی میکنی و به چادر خاکی مادرت پناه می بری و این برای من یعنی خیلی!

دوباره که تنها می شویم، حاضر می شوی بخندی و شعر های تازه یاد گرفته ات را پر از غلط و اشتباه اما از ته دل برایم زمزمه کنی.

تازه یادم می افتد که قبل از حرکت، تعداد زیادی سربند فسفری رنگ با "کلنا عباسک یازینب"های قرمز رنگ را میهمان کوله پشتی ام کرده ام که تا کربلا میهمان دل های زیادی باشد. تردید بی معناست. باید یکی به تو بدهم. این روزی ِ توست!

آنقدر با حوصله، تکان های دست هایم و پیشانی ات را مشایعت میکنی که متن سربند، دقیقا وسط کلاه قرمز رنگ زیر کاپشن ، جا می افتد.

دست های سرد و کوچک ات را با دستکش هایم جمع و گرم میکنم. برای خودم از لب های معصوم ات، "آمین" ِ دعایی را میخواهم که در دل زمزمه میکنم. 

خدا به آمین هایت طول عمر بدهد آیات! یکسال گذشت. فقط برای استجابت "زیارت اربعین امسال ام" سه روز فرصت دارم!

---------------------------------------------

* چه کربلایی بشم چه نه، این آخرین پست سوره کوثر تا بعد از اربعینه. اگر جمعه شد و طلبیدند، در نبودنم نظرات رو همسر عزیز یا مادر نازنینم تایید خواهند کرد.

** چند نفری رو بدرقه کردم که یک دنیا شادم. یکی دو نفر هم موندن که بازم از فهمیدگی و شکر شون شادم.  

*** بچه هایی که خودشون رو وعده دادن اونجا همو ببینیم ، یاداوری میکنم که امامزاده صالح نمیریم هااا. عراقه! بین بیست میلیون آدم لطفا برای رضای خدا کمی دقیق و جزئی تر آدرس بدید که پیدا تون کنم. 

**** عشق نوشت: از من نیاز می رسد و از تو ناز ، حسین ع / درد سری شده سفر کربلای من ...

اربعین نوشت (4)

نگفت دقیقا از کجا ولی میگفت نزدیک چهارصد کیلومتر رو پیاده اومدن. 

از عرق روی پیشونی اش واقعا حس عکاسی م رفت. فکر کردم آدم چقدر باید همت ش بلند باشه و دلش دریا که دل خانواده و بچه هاش رو چهاررررررصدددد کیلومتر پیاده با پای جسم برای زیارت ارباب بکشونه. 

دلم براش سوخت. بی اختیار پرسیدم: منم کمک کنم!؟

یکی از خانم های همراهش جواب داد: تا خود حرم به کسی اجازه نمیده. 

گفتم: "آخه کمرش!" با صدای مردونه ی بم قشنگی جواب داد: فدای حسین ...

------------------------------------------

عشق نوشت: جامانده های قافله ی اربعین تو / آقا! دوای درد دل خود کجا کنند!؟
جا تنگ بوده است و یا ما اضافه ایم؟! / مردم به چشم طعنه نگاهی به ما کنند
باشد حسین! کرب و بلا مال خوب ها / بدها بگو که عقده ی دل با چه وا کنند ...